Market Street   / Οδός Αγοράς

Όλοι είναι γείτονές μας

«Κάθε δρόμος έχει μια ιστορία. Για να ανακαλύψετε την ιστορία το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να κάνετε ένα βήμα πίσω στο χρόνο. Απλώς φανταστείτε ότι πηγαίνετε στο μαγαζί ή στο πάρκο ή καθώς περπατάτε στον κεντρικό δρόμο, όλα αλλάζουν… Οι δρόμοι σαν ιστορίες, φέρνουν τους ανθρώπους κοντά. Κοιτάξτε τον χάρτη και τους τρόπους με τους οποίους οι δρόμοι συνδέουν τις κοινότητες. Λοιπόν, έτσι είναι κι οι ιστορίες. Όπως η κλωστή μιας ιστορίας, οι δρόμοι ενός κεντρικού δρόμου μπορεί να πλέκονται και να στρίβουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, αλλά εξακολουθούν να συνδέουν τους ανθρώπους μεταξύ τους». (Από το Once Upon a Street / Μια Φορά κι Έναν Δρόμο της Isabelle King)

 «Όλοι έχουν πολλούς γείτονες, οι οποίοι έχουν πολλά σχήματα και μεγέθη. Προφανώς, οι άνθρωποι που μένουν απέναντι είναι γείτονες, αλλά κατά κάποιο τρόπο γείτονες είναι και οι άνθρωποι με τους οποίους ζεις. Φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι, όλοι οι άνθρωποι που γνωρίζουμε είναι γείτονες. Το ίδιο και ο κόσμος στην αγορά ή που περπατά στο δρόμο. Άλλα έμβια όντα είναι επίσης γείτονες, όπως γάτες και σκύλοι, πουλιά και μέλισσες, μυρμήγκια στον πάγκο της κουζίνας και φυτά και δέντρα». Rick Hanson at: https://www.rickhanson.net/love-your-neighbor/

«Το να αγκαλιάζεις τον πόνο καταλήγει σε μεγαλύτερη ενσυναίσθηση, την ικανότητα να νιώθεις το πώς είναι να υποφέρει ο άλλος, που είναι το έδαφος για μη συναισθηματική συμπόνια και αγάπη». Stephen Batchelor

Σήμερα δημοσιεύω μια δεύτερη ζωγραφιά που λίγο-πολύ έχω ολοκληρώσει, που σχετίζεται θεματικά με την προηγούμενη, και μερικές ιδέες για βιβλία για ανάγνωση με τα παιδιά που θα μπορούσαν να δώσουν ευκαιρίες για συζήτηση σημαντικών θεμάτων μαζί τους. συν, ένα απόσπασμα για τη γενναιοδωρία και τη διασύνδεση από το βιβλίο της Sharon Salzberg  (Βουδίστρια δασκάλα διαλογισμού και συγγραφέας): The Kindness Handbook: A Practical Companion, στο οποίο σκόπευα να κάνω αναφορά στην προηγούμενη ανάρτηση.

Last Stop on Market Street / Η Τελευταία Στάση στην Οδό Αγοράς από τον Matt de la Pena και εικονογράφηση της Marnie Backer, με θέματα τις σχέσεις και τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των γενεών, την οικοδόμηση της κοινότητας, τη γενναιοδωρία και την ευγνωμοσύνη, την προσφορά βοήθειας σε όσους έχουν ανάγκη και την εύρεση ομορφιάς μέσα σε ζοφερά περιβάλλοντα: https:// www.youtube.com/watch?v=zk6CWvW_5-s

Το βιβλίο On Market Street / Στην Οδό Αγοράς των Arnold και Anita Lobel, είναι μια  οπτική απόλαυση και κατάλληλο για ανάγνωση ή χρήση στην τάξη κατά τη διδασκαλία του αλφάβητου. https://www.youtube.com/watch?v=GeKOtp5jElQ

Κι ένα βιβλίο από την παιδική σειρά βιβλίων: μικρά κορίτσια με ΜΕΓΑΛΕΣ ΙΔΕΕΣ, Η Σιμόν ντε Μποβουάρ, γραμμένο από την Isabel Sanchez Vegara και εικονογραφημένο από την Christine Roussey:

«Η μικρή Σιμόν κατάφερε να μας πείσει πως όλοι οι άνθρωποι γεννιόμαστε ίσοι, και πως οι επιλογές μας και όσα αποφασίζουμε, αυτά είναι που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε»

Από το βιβλίο της Sharon Salzberg, The Kindness Handbook  / Το Εγχειρίδιο της Καλοσύνης:

«……η  αλληλοσύνδεση μας ζητά να αφήσουμε τις άκαμπτες διαφορές, να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες των άλλων, να γνωρίζουμε ότι η φροντίδα των άλλων είναι αναπόσπαστο μέρος της πραγματικής φροντίδας του εαυτού μας. Το γεγονός ότι ο καθένας και τα πάντα έχουν επίδραση στο περιβάλλον τους είναι μια έκκληση να τιμήσουμε τη διασύνδεσή μας και να δείξουμε συμπόνια προς όλα τα άλλα όντα. Ο σεβασμός αυτής της αλληλοσυνδεσιμότητας μπορεί να ανοίξει το νου μας / την καρδιά μας σε έναν αλτρουισμό που είναι απλώς μια αντανάκλαση μιας πιο έντιμης ζωής. Όταν γνωρίζουμε πόσο αλληλένδετες είναι οι ζωές μας, ξέρουμε ότι οι ζωές ενός άρρωστου στην Κίνα, μιας γυναίκας που διψάει για εκπαίδευση στο Αφγανιστάν, ενός παιδιού στη Νότια Αφρική που περπατά μιάμιση μέρα τα Χριστούγεννα για να λάβει το σακουλάκι με τα πατατάκια και το κουτάκι αναψυκτικού που δίνει ο Νέλσον Μαντέλα, όλα έχουν κάποια σχέση με τη ζωή μας. Δεν μπορούμε να αποστρέψουμε τα μάτια μας από αυτούς που υποφέρουν, αυτούς που πεινούν, αυτούς που είναι άρρωστοι ή φοβισμένοι.  Δεν μπορούμε να  κοιτάζουμε πέρα από αυτούς, αναζητώντας μια πιο ευχάριστη θέα…. Δεν μπορούμε να αγνοούμε, παραμερίζοντας τις εικόνες της λαχτάρας, του τρόμου, της παραίτησης στα μάτια ενός παιδιού κάπου μακριά, αποφασισμένοι να ξεχάσουμε ότι είδαμε αυτά τα πράγματα. Η εικόνα της ζωής αναγκαστικά περιλαμβάνει το ενδιαφέρον για όλους, γιατί αυτή είναι η απλή αλήθεια για το πώς μπορούμε να επιτύχουμε ασφάλεια και ειρήνη. Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να αποκοπούμε από την πραγματικότητα. Αλλά πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο για να κατανοήσουμε τα πολλαπλά στρώματα των συνθηκών που συνδυάζονται έστω και για ένα γεύμα: οι άνθρωποι που καλλιεργούν την τροφή μας, τα ζώα που μας χαρίζουν το γάλα τους, ο πλανήτης που μας τρέφει όλους. Μπορούμε να έχουμε μια διαφορετική αίσθηση της αλληλεξάρτησης στην οποία ζούμε και της πλάνης μιας ακλόνητης αίσθησης διαχωρισμού, του εαυτού και του άλλου. Τόσες πολλές συνθήκες και επιρροές και σχέσεις βοηθούν να γίνει το γεύμα αυτό που είναι.……. …..

Για παράδειγμα, ο Βούδας είπε ότι όταν προσφέρουμε σε κάποιον φαγητό, δεν του δίνουμε απλώς κάτι να φάει. δίνουμε πολύ περισσότερα. Του δίνουμε δύναμη, υγεία, ομορφιά και διαύγεια μυαλού, ακόμη και την ίδια τη ζωή, γιατί τίποτα από αυτά δεν είναι δυνατό χωρίς φαγητό. ……….. Σε μια πράξη προσφοράς, ευθυγραμμιζόμαστε με ορισμένες αξίες. Η αγάπη είναι εκεί εκείνη τη στιγμή γιατί νιώθουμε καλή θέληση προς το άτομο που λαμβάνει. νιώθουμε μιαν αίσθηση ενότητας μαζί του, παρά αποξένωση. Νιώθουμε συμπόνια εκείνη τη στιγμή, γιατί ευχόμαστε αυτό το άτομο να είναι απαλλαγμένο από πόνο ή βάσανα, να είναι ευτυχισμένο. Σε αυτήν την πράξη προσφοράς, χαιρόμαστε με την ευτυχία κάποιου άλλου αντί να νιώθουμε αυτό που μπορούμε να νιώσουμε τόσο εύκολα – φθόνο, ζήλια, θέλοντας να είναι λίγο λιγότερο ευτυχισμένοι οι άλλοι, ώστε να μπορούμε να νιώθουμε λίγο περισσότερο χαρούμενοι για τη δική μας κατάσταση. Σε μια πράξη προσφοράς, θέλουμε να αυξηθεί η ευτυχία ενός άλλου ατόμου. Εκείνη τη στιγμή της προσφοράς, εγκαταλείπουμε την κακή πρόθεση και την αποστροφή. Η αποστροφή δημιουργεί χωρισμό και απόσυρση, την αίσθηση ότι δεν είσαι σε συμφωνία με τον άλλο. Το να δίνεις είναι μια πράξη όπου προχωράς,  υποχωρείς, βγαίνεις μπροστά, πλησιάζεις. Κι επίσης εγκαταλείπουμε την αυταπάτη, γιατί όταν κάνουμε μια υγιή ή επιδέξια ενέργεια, καταλαβαίνουμε ότι αυτό που κάνουμε στη ζωή μας – οι επιλογές που κάνουμε, οι αξίες που κρατάμε – έχουν σημασία. Γι’ αυτό ο Βούδας είπε ότι αν ξέραμε όπως εκείνος τη δύναμη της προσφοράς, δεν θα αφήναμε να περάσει ούτε ένα γεύμα χωρίς να μοιραστούμε κάτι…..»