Η βαθύτερη κατανόηση φέρνει τους ανθρώπους σε μια νέα θέση, όπου όλα είναι τα ίδια και συνάμα τίποτα δεν είναι πια το ίδιο (Τόνια Αλεξανδρή – Μάιος, 2015)
‘Η αναζήτηση της οικογένειας είναι επίσης μια αναζήτηση της αληθινής τους ταυτότητας’ (Empty Cradles – Margaret Humphreys)
Η δημιουργία αυτής της ιστοσελίδας ξεπηδά από την ανάγκη να μοιραστώ τη δουλειά και την εμπειρία μου – κυρίως με όσους έχουν υπομείνει παραβιάσεις βασικών και αναφαίρετων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και όσους εργάζονται με επιζώντες όλων των τύπων τραυμάτων. Η ιστοσελίδα αυτή μου παρέχει ένα μέσο για να μιλήσω κατά των παραβιάσεων δικαιωμάτων και απάνθρωπων τακτικών και για να αγωνιστώ για αποκατάσταση και δικαιοσύνη. Επίσης, μου δίνει τη δυνατότητα να σπάσω τη σιωπή κατά της παιδικής κακοποίησης διότι κάθε φορά που τραυματίζουμε τα παιδιά μας συντελείται μια δυσαναπλήρωτη σπατάλη ανθρώπινης δυνατότητας, ταλέντου και ευτυχίας. Πολλές έρευνες πλέον υποστηρίζουν ότι όλων των ειδών το τραύμα κατά την βρεφική και παιδική ηλικία καθώς και η σοβαρή παραμέληση οδηγούν στην αύξηση της απελευθέρωσης των ορμονών του στρες, οι οποίες καταστρέφουν τους νεοσυσταθέντες νευρώνες των νηπίων και προκαλούν μακροπρόθεσμες αλλαγές στις περιοχές της μνήμης του εγκεφάλου. Βασικά η οργάνωση και οι λειτουργικές δυνατότητες όλων των περιοχών του εγκεφάλου αντανακλούν την ποιότητα και την ποσότητα των εμπειριών μας κατά τη διάρκεια των κρίσιμων ετών της ανάπτυξης. Ελπίζω λοιπόν αυτή η ιστοσελίδα να προστεθεί στις πολλές φωνές σε όλο τον κόσμο κατά όλων των μορφών κακοποίησης, καταπίεσης, βίας και βασανισμού και παραβιάσεων δικαιωμάτων και να μου επιτρέψει μέσω της ζωγραφικής και της γραφής να θίξω ζητήματα που αφορούν στο τραύμα – να αναφερθώ στις καταστρεπτικές επιπτώσεις του, αλλά και στις δυνατότητες ασφάλειας, επούλωσης και ενδυνάμωσης. Μια επιζώσα γράφει ‘Το να μιλήσω και να σπάσω την σιωπή είναι ένα από τα πιο βαθιά επουλωτικά αλλά και τρομακτικά πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου. Διάλεξα να είμαι κομμάτι της λύσης, και δεν θέλω να είμαι μέρος οποιαδήποτε κρυφής συνομωσίας μυστικότητας και σιωπής που επιτρέπει στην παιδική κακοποίηση να ανθίζει (cited in Mullinar and Hunt, 1997). Ένας άλλος σημαντικός λόγος που συνέβαλλε στη δημιουργία αυτής την ιστοσελίδας είναι το γεγονός ότι στην Ελλάδα, σε ένα μεγάλο βαθμό, υπάρχει σιωπή σχετικά με το τραύμα, την παιδική κακοποίηση και τις παραβιάσεις δικαιωμάτων γενικότερα, σαν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να βρίσκεται σε άρνηση και να είναι σε εφησυχασμό για ζητήματα που θα έπρεπε να αφορούν όλους μας λόγω των καταστρεπτικών συνεπειών της παιδικής κακοποίησης και παραμέλησης και του αρνητικού αντίκτυπου στην ενήλικη ζωή. Και ενώ η κοινωνία ‘επιτρέπει’ την παραμέληση και κακοποίηση παιδιών και γυναικών και τις σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε πολλά και διαφορετικά πλαίσια, δεν ενθαρρύνεται η συζήτηση και η ανάλυση των συνεπειών τους. Βεβαίως η άρνηση είναι ένας πανανθρώπινος μηχανισμός άμυνας που μας προστατεύει από το να μας καταβάλλει η εσωτερική και εξωτερική πραγματικότητα. Όμως κατά την ενήλικη ζωή, η άρνηση όσων υποφέραμε στην παιδική μας ηλικία, μπορεί να γίνει παραλυτική και να μας στερήσει την ζωτικότητα μας, την υγεία μας και την δημιουργικότητα μας και επίσης μπορεί να ανοίξει την πόρτα σε περεταίρω και συνεχιζόμενη χειραγώγηση και θυματοποίηση. Η Herman (1987) γράφει ότι τα στοιχεία δηλώνουν ότι οι επιζώντες διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο επανειλημμένης θυματοποίησης στην ενήλικη ζωή τους γιατί είναι επιβαρυμένοι με προβλήματα που αφορούν στη φροντίδα του εαυτού τους, στη μνήμη, στην ταυτότητα τους, στη δημιουργία σταθερών σχέσεων και στη δυνατότητα τους να εμπιστευτούν τους άλλους. Επιπρόσθετα, ο μηχανισμός της άρνησης δεν ισχύει μόνο σε ατομικό επίπεδο και δεν αφορά μόνο στους επιζώντες – είναι ένας μηχανισμός που λειτουργεί και σε κοινωνικό επίπεδο. Η απώθηση αναμνήσεων, η άρνηση και η απόσχιση είναι φαινόμενα της ατομικής και της κοινωνικής συνείδησης (Herman, 1997). Όμως η άρνηση και η σιωπή έχουν ένα τίμημα διότι όπως υποστηρίζει και η Alice Miller (2001) η συνειδητοποίηση και γνώση της ιστορίας μας μειώνει την συναισθηματική ‘τυφλότητα’ και μας δίνει τη δυνατότητα να θέτουμε πιο υγιή όρια και να παίρνουμε πιο σοφές αποφάσεις. Και καθώς αντιμετωπίζουμε την άρνηση μας και επουλώνουμε τις πληγές μας αλλάζει η δυναμική γύρω μας και επουλώνεται και ο κόσμος. Τέλος, συχνά διάφορες ψυχολογικές θεωρίες παραβλέπουν τα κοινωνικά και ιστορικά πλαίσια της βίας, της καταπίεσης και της κακοποίησης και τη σημασία αυτών ως γενικότερες κοινωνικά αποδεκτές πρακτικές. Όμως οι διακρίσεις, ο ρατσισμός, ο μισογυνισμός, η καταπίεση, η κακομεταχείριση και παραμέληση παιδιών για οποιοδήποτε λόγο και με οποιοδήποτε πρόσχημα δεν θα πρέπει να είναι αναπόφευκτη κληρονομιά του παρελθόντος, ούτε και θα πρέπει να γίνονται αποδεκτές ως κοινωνικές ή πολιτικές πρακτικές.
Επίσης, αυτή η ιστοσελίδα έχει εξελιχθεί σε ένα online art project, ένα χώρο όπου μπορώ να γράφω και να εκθέτω καλλιτεχνική δουλειά σε συχνή βάση. Η ιστοσελίδα μου παρέχει επίσης ένα μέσο καταγραφής αυτού του ταξιδιού, των διαδικασιών της μνήμης και της δημιουργίας τέχνης και βασικά μπορεί να θεωρηθεί ως ένα έργο σε εξέλιξη (work in process). Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ένιωσα ότι ήταν αναγκαίο πλέον να ξαναγράψω αυτή την εισαγωγή από τη θέση της ευαισθητοποίησης και της γνώσης που έχω σήμερα, γιατί το νόημα που δίνουμε, τα κείμενα που γράφουμε και η τέχνη που δημιουργούμε, καθορίζονται πάντοτε από το χρονικό και κοινωνικό πλαίσιο μας. Αυτός είναι επίσης ο λόγος που μπορεί κατά καιρούς να αφαιρώ ή να προσθέτω υλικό διότι καθώς αυξάνεται η γνώση μας συνήθως αυξάνεται και η δυνατότητα κριτικής εκτίμησης του διαθέσιμου σχετικού υλικού (βιβλία, άρθρα, κλπ). Οπότε καθώς νέες πτυχές αναμνήσεων ή υλικού επεξεργάζονται και καθώς εμπειρίες επανεξετάζονται, η κατανόηση και η αφήγηση της ζωής μας αλλάζει δραματικά. Ούτως ή άλλως με το πέρασμα του χρόνου και την απόκτηση νέων γνώσεων και εμπειριών αναπόφευκτα αλλάζει η κατανόηση μας. Αρχικά, το υλικό που σχετίζεται με το τραύμα είναι περισσότερο κατακερματισμένο και απαιτείται χρόνος, γνώσεις, κουράγιο, επιμονή και σκληρή δουλειά για να κατανοήσουμε τις διάφορες πτυχές των αναμνήσεων. Οπότε, λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω και εντός του θεωρητικού πλαισίου ότι όλη η ανθρώπινη εμπειρία καθορίζεται κάθε φορά από συγκεκριμένα χρονικά και κοινωνικά πλαίσια, όλη η δουλειά που εκτίθεται σε αυτό το site, συμπεριλαμβανομένου και του βιβλίου Let me be, πρέπει να κατανοηθούν και ειδωθούν ως προϊόντα γνώσης και δυναμικών συγκεκριμένων χρονικών πλαισίων. Αυτός είναι και ένας λόγος που επανειλημμένα μέσα στο χρόνο, λόγου χάρη, έχω ενσωματώσει εικόνες του συγκεκριμένου βιβλίου, οι οποίες αντανακλούν ένα αρχικό επίπεδο επεξεργασίας και έκφρασης μέσω τέχνης, σε μεταγενέστερα σχέδια. Το Let me be αντανακλά την κατανόηση και ερμηνεία υλικού και των δυναμικών του τραύματος από μια πιο πρώιμη οπτική γωνία. Κατά κάποια έννοια ίσως να αποτελεί μια πιο ‘επιφανειακή’ κατανόηση και περιγραφή τόσο της δυναμικής όσο και των εμπειριών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι συχνά οι οδυνηρές αλήθειες προστατεύονται από ψέματα, άλλα τραύματα, φόβο, αναπόφευκτες στρεβλώσεις της μνήμης, και ψυχό-φυσιολογικούς μηχανισμούς (πχ άρνηση). Επίσης, αισθήματα και πρόσκαιρες διαθέσεις, μνήμες, μνήμες από αφηγήσεις, υλικό από βιβλία, ποιήματα και τραγούδια, σκηνές ή εικόνες ταινιών, κλπ, συνειδητά ή ασυνείδητα, αποτελούν μέρος της τέχνης μας. Τέλος, όπως έχω αναφέρει κι αλλού, οι εικόνες σε ένα έργο τέχνης ή ένα σχέδιο μπορούν να θεωρηθούν ως μια μορφή συμβολικής γλώσσας που διευκολύνει την έκφραση συναισθημάτων, αληθειών και δυναμικών με μεγάλη οικονομία και με πολύ πιο έμμεσο και συμβολικό τρόπο. 
Ως εκ τούτου, όλα τα σχέδια μου θα πρέπει να θεωρηθούν ως μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου και μιας συνεχιζόμενης διαδικασίας με στόχο την αύξηση της σαφήνειας και της αλλαγής. Παρομοίως, η ιστοσελίδα μου είναι μέρος του μεγαλύτερου συνόλου και μία μόνο πτυχή της δημιουργικότητας μου και ενός οδοιπορικού προς το ξεκίνημα μου και τις ρίζες μου. Συνοψίζοντας, αυτή η ιστοσελίδα αποτελεί μια καταγραφή ενός ταξιδιού, των διαδικασιών της μνήμης και των λειτουργιών του θαυματουργού μυαλού μας και της δυναμικής και πολιτικής του τραύματος και της παραβίασης δικαιωμάτων.
— Δεν έχω δημοσιεύσει άρθρα, εργασίες, σχέδια και ζωγραφιές μου σε άλλη ιστοσελίδα και δεν έχω καμία σχέση με άλλες ιστοσελίδες που εμπεριέχουν τις λέξεις trauma art alexandri.
— Επίσης το βιβλίο μου Let me be πωλείται στην Ελλάδα και στο Amazon (στα Αγγλικά).