Θάλαμος νοσοκομείου 111 Η μετάφραση είναι διαθέσιμη
Μερικά σχέδια, μια πρακτική διαλογισμού και ένα ποίημα
«Ζήσε τη ζωή όταν την έχεις. Η ζωή είναι ένα υπέροχο δώρο – δεν υπάρχει τίποτα μικρό σε αυτό.” [Σημειώσεις Για Τη Νοσηλευτική: Τι Eίναι, Και Τι Δεν Είναι της Florence Nightingale]
«Αν δεν υπήρχε κανένας που να ήταν δυσαρεστημένος με αυτό που έχει, ο κόσμος δεν θα έφτανε ποτέ σε κάτι καλύτερο». Florence Nightingale
“Κανένας βηματισμός δεν χάνεται όταν εξακολουθούμε να βαδίζουμε!” Βασίλης Βασιλικός, πολυγραφότατος Έλληνας συγγραφέας, υπηρέτησε ως βουλευτής και πρεσβευτής της Ελλάδας στην UNESCO.
Ο σύζυγός μου βρέθηκε στο νοσοκομείο για λίγες μέρες αφού έπεσε από μια σκάλα ενώ επισκεύαζε μια πέργκολα, με αποτέλεσμα να σπάσει μερικά πλευρά. Ως αποτέλεσμα, έχω περάσει πολλές ώρες σε μια πτέρυγα νοσοκομείου με έξι κρεβάτια, με άνδρες με διαφορετικά προβλήματα υγείας, άλλοι έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση και άλλοι είναι εν αναμονή χειρουργικής επέμβασης. Περνώντας πολλές ώρες δίπλα στο κρεβάτι του και καθώς κοιμόταν, είχα χρόνο να παρατηρήσω και να σκεφτώ. Η Mabel Osgood Wright έγραψε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερος κήπος για μελέτη της ανθρώπινης φύσης από τα επιπλέοντα υπολείμματα ναυαγίου ενός νοσοκομείου. Τα νοσοκομειακά πλαίσια μάς φέρνουν εύκολα σε επαφή με μια αναπόφευκτη ανθρώπινη ευπάθεια / ευαλωτότητα που έχει να κάνει με το ότι συχνά έχουμε ελάχιστο έλεγχο σε σχέση με την υγεία μας, που είναι επίσης μια σημαντική πτυχή της κοινής μας ανθρωπιάς. Παρά την ατομικότητά μας, τις διαφορετικές ταυτότητες και υπόβαθρό μας, τις διαφορετικές εμπειρίες, προσωπικότητες, χαρακτήρες, νευρώσεις και άμυνες μας, όλοι μοιραζόμαστε αυτή τη βαθιά ευαλωτότητα και είμαστε όλοι εγγενώς επιρρεπείς σε ταλαιπωρία και πόνο. Τα νοσοκομεία είναι μέρη όπου οι περιστάσεις ενώνουν πολύ διαφορετικούς ανθρώπους και όπου βιώνουμε ή γινόμαστε μάρτυρες του πώς όλα όσα συχνά θεωρούμε δεδομένα, όταν είμαστε υγιείς στον ένα ή στον άλλο βαθμό, όπως το σώμα μας, την κίνηση των άκρων μας, την ικανότητα μας να κάνουμε μπάνιο, να πάμε στην τουαλέτα, να ντυθούμε και να φάμε, ακόμη και η αναπνοή και η κατάποση, μπορούν ξαφνικά να μας προδώσουν ή μπορεί να απαιτήσουν επίπονη προσπάθεια και βοήθεια από τους άλλους.
Η Danielle Ofri, MD, PhD, είναι κλινική καθηγήτρια ιατρικής και μια από τις κορυφαίες φωνές στον ιατρικό κόσμο σήμερα, ρίχνοντας ένα ακλόνητο φως στην πραγματικότητα της υγειονομικής περίθαλψης και μιλώντας με πάθος για τη σχέση γιατρού-ασθενούς. Είναι επίσης ιδρύτρια και συντάκτρια του Bellevue Literary Review, του πρώτου και πλέον βραβευμένου λογοτεχνικού περιοδικού που προέκυψε από ιατρικό περιβάλλον. Παρέχει ένα φόρουμ για ποίηση, μυθοπλασία και μη μυθοπλασία σχετικά με την υγεία και τη θεραπεία. Η Ofri διαβάζει ποιήματα στους ασθενείς και μοιράζει δωρεάν αντίγραφα ποιημάτων και αυτού του λογοτεχνικού περιοδικού στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Ένα από τα ποιήματα που διαβάζει συχνά είναι ένα ποίημα που έγραψε ο John Stone, ένας καρδιολόγος και ποιητής, για μια τάξη αποφοίτων γιατρών, ο οποίος πίστευε ότι η λογοτεχνία θα μπορούσε να ενσταλάξει στους νέους γιατρούς τη σημασία της δικής τους ανθρωπιάς και των ασθενών τους. Δημιούργησε ένα από τα πρώτα μαθήματα ιατρικής σχολής που συνδύαζε τη λογοτεχνία και την ιατρική.
Παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από το ποίημά του John Stone: Gaudeamus Igitur [Ας Χαρούμε / Γιορτάσουμε Λοιπόν]
Γιατί ο ήλιος είναι πάντα στην ώρα του / ακόμη κι αυτό μπορεί να είναι λόγος για κάποιου είδους χαράς
Γιατί υπάρχουν όλα τα είδη / όλοι οι βαθμοί χαράς
Γιατί η αγάπη είναι η υψηλότερη χαρά
Γι’ αυτό το λόγο το καλύτερο νοσοκομείο είναι ένα σπίτι χαράς
ακόμα και με δωμάτια πόνου και απώλειας / εξόδους παρεξήγησης
Γιατί υπάρχει το κονίαμα της πίστης / Γιατί βοηθάει να πιστεύεις
Γιατί ο Μότσαρτ μπορεί να θεραπεύσει και κανείς δεν ξέρει πού είναι θαμμένος
Γιατί η πενικιλίνη μπορεί να θεραπεύσει / και η λέξη (ο λόγος) / και το νυστέρι
Γιατί το εικονικό φάρμακο (placebo) θα λειτουργήσει και θα νομίζετε ότι ξέρετε γιατί
Γιατί το εικονικό φάρμακο θα έχει παρενέργειες και θα ξέρετε / δεν θα ξέρετε γιατί
Γιατί μπορεί κανένα από αυτά να μην μπορεί να θεραπεύσει
Γιατί η χαρά είναι μυστηριώδης
Γιατί οι ασθενείς σας θα σας εξετάσουν (δοκιμάσουν) ρωτώντας για την σπλήνα / και για τη θεωρία του Ιπποκράτη
Γιατί θα ξέρουν την απάντηση / Γιατί αυτοί έχουν την ασθένεια
Γιατί η ασθένεια θα κρυφοκοιτάξει πάνω από τον φράχτη / της υγείας, με μόνο τα μάτια της να φαίνονται……..
Επίσης θέλω να πιστεύω ότι στα νοσοκομεία για πολλούς ανθρώπους, και από τις δύο πλευρές του φράχτη, οι καλές ευχές για τους άλλους προκύπτουν αυθόρμητα. Έτσι, θα τελειώσω αυτό το σύντομο κομμάτι σήμερα με δύο εκδοχές μιας πρακτικής loving kindness (αγάπης ή στοργικής καλοσύνης), η οποία καλλιεργεί μια άνευ όρων καλή θέληση για όλους.
Ένας διαλογισμός ή πρακτική στοργικής καλοσύνης από την Sharon Salzberg:
Είθε / Μακάρι να ζεις με ασφάλεια
Είθε να έχεις πνευματική ευτυχία / ειρήνη / χαρά
Είθε να έχεις σωματική ευτυχία / υγεία / ελευθερία από τον πόνο
Είθε να ζεις με ευκολία
Μια πρακτική στοργικής καλοσύνης από τον Jon Kabat Zinn:
Μακάρι να είναι ασφαλείς και προστατευμένοι και απαλλαγμένοι από εσωτερικό και εξωτερικό κακό.
Μακάρι να είναι χαρούμενοι και ευχαριστημένοι
Μακάρι να είναι υγιείς και ολοκληρωμένοι σε όποιο βαθμό γίνεται.
Μακάρι να βιώνουν την ευκολία της ευεξίας…