Στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη από την ποιητική συλλογή Προσανατολισμοί

‘Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν

Τη θέση τους ένα καημός δικός μου επήρε

Κι όταν μες τα μαλλιά μου μελαγχόλησε

Το αμετανόητο χέρι

Δέθηκε σ’ ένα κόμπο λύπης’

‘Ένα ζαρκάδι τρέχει στην κορυφογραμμή. Κι εσύ δεν ξέρεις τίποτα γι’ αυτό είναι τόσο καθαρό το διάστημα. Κι αν μάθεις ποτέ η βροχή που θα σε κατακλύσει λυπητερή θα είναι’

‘Ένα δίχτυ αόρατο συγκρατεί τον ήχο που αποκοίμισε τόσες αλήθειες.

Ανάμεσα στα πορτοκάλια του δειλινού της γλιστρά η αμφιβολία’

‘Κι όλο το μυστικό αληθεύεται σιγά, σιγά, γλυκά, γλυκά, γίνεται μέρα

Σώμα ζωντανό, γίνεται άνθρωπος’