«Όταν είσαι παιδί είσαι ο εαυτός σου και ξέρεις και βλέπεις τα πάντα προφητικά. Και τότε ξαφνικά κάτι συμβαίνει και παύεις να είσαι ο εαυτός σου, γίνεσαι αυτό που οι άλλοι σε αναγκάζουν να γίνεις. Χάνεις τη σοφία σου και την ψυχή σου»  Jean Rhys (1890-1979)

Συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης ……

Οι διακρίσεις και οι ρατσιστικές πρακτικές μπορεί συχνά να είναι εκφοβιστικές  και βίαιες, αλλά μπορεί επίσης να είναι πιο έμμεσες και διακριτικές. Μια τέτοια μορφή τέτοιων πρακτικών μπορεί να αφορά δυσκολίες στην απόκτηση επίσημων εγγράφων ή / και η εμφάνιση διαφόρων αντιφατικών πληροφοριών τόσο στα επίσημα έγγραφα από τις αρχές όσο και σε άλλα έγγραφα όπως σχολικά ενδεικτικά και δελτία προόδου, και ούτω καθεξής. Αυτές οι αντιφάσεις ή λάθη σε βάθος χρόνου αντανακλούν και συχνά σχετίζονται με τις βαθύτερες αιτίες και εξηγήσεις πολλών αδικιών και δεινών. Για παράδειγμα, δεν απαιτείται από όλους τους πολίτες, προκειμένου να τους χορηγηθεί ένα απλό αντίγραφο ληξιαρχικής πράξης γάμου (για να αναφερθώ σε μια πολύ πρόσφατη εμπειρία) να κάνουν απανωτές αιτήσεις, μόνο και μόνο για να λάβουν στο τέλος αντίγραφα από τα οποία έχουν αφαιρεθεί  πληροφορίες που αφορούν την ταυτότητα τους. Ούτε κάποιος στερείται ιθαγένεια παρόλο το αναφαίρετο δικαίωμα του λόγω καταγωγής, τουλάχιστον σύμφωνα με τα επίσημα χαρτιά που έχει στην κατοχή του, και επίσης επειδή δεν είναι δυνατή η αφαίρεση της εθνικότητας, και ούτω καθεξής.

Το παραπάνω σχολικό ενδεικτικό μου δόθηκε από το Ελληνικό Ορθόδοξο Σχολείο που παρακολούθησα στην Αυστραλία για την ολοκλήρωση της δεύτερης τάξης με επιτυχία. Η ημερομηνία γέννησής μου είναι λάθος, τουλάχιστον σύμφωνα με το πιστοποιητικό γέννησης που έχω στην κατοχή μου. Το χειρότερο όμως είναι ότι έχω λάβει άλλο ένα σχολικό ενδεικτικό της ίδιας σχολικής χρονιάς, από την ίδια εκκλησία και τον ίδιο και  μοναδικό τότε δάσκαλο, με μια άλλη ημερομηνία γέννησης, το οποίο πιστοποιεί ότι έχω ολοκληρώσει την τρίτη τάξη αυτή τη φορά. Ίσως εδώ θα πρέπει να εξηγήσω ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν στα νοικοκυριά Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία εκείνα τα χρόνια συχνά παρακολουθούσαν απογευματινά ελληνικά μαθήματα, συνήθως σε σχολεία της Ελληνικής εκκλησίας, Το πρωινό επίσημο σχολείο τελείωνε στις 3:30 και οι απογευματινές τάξεις  συνήθως διεξάγονταν από τις 5:00 μέχρι τις 7:00 ή 8:00. Φαίνεται λοιπόν εξαιρετικά απίθανο ως πολύ νεαρή μαθήτρια να μπορούσα  να πηγαίνω στο σχολείο το πρωί μέχρι τις 3:30 και να παρακολουθώ τα μαθήματα και την ύλη δύο διαφορετικών τάξεων το βράδυ, από τον εκπαιδευτικό-ιερέα στο συγκεκριμένο σχολείο, ο οποίος με δίδαξε σκληρή πειθαρχία και φόβο, καθώς και να διαβάζω και να γράφω στα Ελληνικά.

Αποσπάσματα

«Φαντάζεται κανείς ότι το πράγμα με το προσεκτικά κλαδεμένο σχήμα που του παρουσιάζεται είναι η αλήθεια. Αυτό ακριβώς που δεν είναι. Η αλήθεια είναι απίθανη, η αλήθεια είναι φανταστική. Η αλήθεια βρίσκεται μέσα σε ότι νομίζει κανείς ότι είναι ένας παραμορφωτικός καθρέφτης» Jean Rhys (1890 -1979)

«Η αναζήτηση της ταυτότητας είναι πολύ σημαντική. Αν κοιτάξετε το είδος των τεχνικών που χρησιμοποιούσαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είχαν σχεδιαστεί έτσι ώστε να αφαιρέσουν την ταυτότητα των ανθρώπων. Είναι η έσχατη ταπείνωση»

(Dr Ron Sinclair, former child migrant, cited in Empty Cradles by Margaret Humphreys – Corgi Books)

Kαι στίχοι

Καθώς έγραφα το παραπάνω σύντομο κείμενο άκουσα στο youtube ένα Ελληνικό τραγούδι με στίχους και μουσική του Διονύση Τσακνή που αναφέρεται σε ζητήματα ταυτότητας και πατρίδας από την οπτική γωνία των τσιγγάνων

Δεν έχω τόπο, δεν έχω ελπίδα,
δε θα με χάσει καμιά πατρίδα
και με τα χέρια μου και την καρδιά μου
φτιάχνω τσαντίρια στα όνειρά μου

Στη συνέχεια ανακάλυψα μιαν άλλη ενδιαφέρουσα εκτέλεση από μιαν άγνωστη σε μένα τραγουδίστρια, την Yasmin Levy https://www.youtube.com/watch?v=9U4XY-W6MmQ