Α, Δύο χείμαρροι καλλιτεχνικής δημιουργίας

Συνεχίζοντας από την προηγούμενη ανάρτηση ένα  ακόμη τραγούδι από την Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν

Άμα τελειώσει ο πόλεμος  (https://www.youtube.com/watch?v=qwSUymJA_qM, 1966, Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη, Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης & Σύνθεση: Μίκης Θεοδωράκης)

“Κορίτσι με τα φοβισμένα μάτια / κορίτσι με τα παγωμένα χέρια /

άμα τελειώσει ο πόλεμος / μη με ξεχάσεις…… Στο λατομείο ν’ αγαπηθούμε /

στις κάμαρες των αερίων / στη σκάλα στα πολυβολεία….”

Και επίσης δύο σχέδια με πενάκι που προέκυψαν καθώς παρακολουθούσα συνεντεύξεις και άκουγα τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και της Μαρίας Φαραντούρη. Τα πορτρέτα είναι εμπνευσμένα από μια νεανική φωτογραφία της Φαραντούρη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Β. Ηχώ

 «Η σιωπή μας είναι τραύμα πια. Μέρα νύχτα στην ίδια πορεία …… Και μυαλό και σώμα σε καταστολή. Στις ειδήσεις είπαν θα έρθουν πάλι βροχές. Κι άντε να στεγνώσουν οι φτωχές μας ψυχές» (Βαβέλ, Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος)

Θα ήθελα επίσης να μοιραστώ μαζί σας ένα σύνδεσμο: Γίνε αντίλαλος, χαρά μου https://www.youtube.com/watch?v=GMfnO3EOTQs ενός βίντεο TEDx University of Crete, όπου η τραγουδίστρια, Μαρία Παπαγεωργίου, μιλά για τη δεκαετή εμπειρία της με σοβαρές κρίσεις πανικού και την απόφασή της να σπάσει τη σιωπή προκειμένου να δημιουργήσει έναν απόηχο / μιαν ηχώ. Αναφέρει: «Η ηχώ των επιλογών μας συχνά περνάει απαρατήρητη, όμως αυτή είναι που κάνει τον μεγαλύτερο θόρυβο…». Έχω αναφερθεί στο βιβλίο της στην ανάρτηση της 11-2-2021. Το άγχος και οι κρίσεις πανικού είναι πολύπλευρα ζητήματα και υπάρχουν πολλοί τρόποι να τα προσεγγίσουμε όσον αφορά την κατανόηση των πολλαπλών αιτιών, τους λιγότερο ωφέλιμους μηχανισμούς αντιμετώπισης, τους τρόπους διαχείρισης συμπτωμάτων και επούλωσης. Επίσης, παρόλο που οι κρίσεις πανικού περιλαμβάνουν δύσπνοια, αύξηση καρδιακών παλμών, σφίξιμο στο λαιμό, πόνο στο στήθος και αίσθημα επικείμενης καταστροφής, μπορεί να τις βιώνει κανείς διαφορετικά ανάλογα με την εμπειρία του. Καθώς διευκρινίζει η ομιλήτρια αυτή η αφήγηση είναι πολύ προσωπική. Και νομίζω ότι αντικατοπτρίζει το θάρρος ενός ατόμου να μιλήσει για κάτι που έχει αντιμετωπίσει, προκειμένου να αποστιγματοποιήσει και να καταστήσει φυσική την εμπειρία, κι επίσης, να συνδεθεί με ανθρώπους που έχουν βιώσει παραλυτικό άγχος στον ένα ή στον άλλο βαθμό, κι εντέλει, με όλους τους ανθρώπους διότι το άγχος, η αγωνία και ο πανικός είναι μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας. Σε κάθε περίπτωση, όσο περισσότερο μιλάμε για τις εμπειρίες, τα συναισθήματά μας, και τις διάφορες πτυχές της ύπαρξης μας, τόσο λιγότερες πτυχές της ανθρώπινης φύσης θα θεωρούνται ντροπή, θα «παθολογοποιούνται» ή θα εξοστρακίζονται ως μη επιτρεπτές εμπειρίες, και τόσο πιο εύκολο θα είναι για τους ανθρώπους να αποκτούν γνώση και να υποστηρίζονται στην διαδικασία της διαχείρισης ή της επούλωσης, της ανάπτυξης και της απελευθέρωσης.

Όπως ανέφερα και σε πρόσφατη ανάρτηση «στις σύγχρονες κοινωνίες έχουμε κοινωνικοποιηθεί έτσι ώστε να καταστέλλουμε τα λεγόμενα «αρνητικά συναισθήματα» που έχει ως αποτέλεσμα να εξορίζουμε και να στιγματίζουμε ένα τεράστιο μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας μας με πολύ αρνητικές επιπτώσεις τόσο για την υγεία και την ευημερία μας, όσο και για τη λήψη αποφάσεών.  Για παράδειγμα, η λύπη μπορεί να φέρει διορατικότητα για αυτό που δεν μας αρέσει ή που μας λείπει και να μας βοηθήσει να απελευθερώσουμε  συναισθήματα και βάρη, η θλίψη (το πένθος) μας βοηθά να θρηνήσουμε και να απελευθερώσουμε ό, τι έχουμε χάσει και η κατάθλιψη λόγω συνθηκών (situational depression) μας προειδοποιεί για κάτι που δεν πάει καλά στη ζωή μας.  Η απάθεια και η ανία μπορεί να κρύβουν κατάθλιψη ή να μας επιτρέπουν κάποια αποστασιοποίηση σε καταστάσεις που πρέπει απλώς να ανεχτούμε για να επιτύχουμε άλλους στόχους και η ενοχή μας ειδοποιεί ότι έχουμε απομακρυνθεί από τις αξίες μας. Η εξερεύνηση του θυμού μας μπορεί να επιφέρει αλλαγές ή να μας παρακινήσει να δράσουμε και η μη διερεύνησή της οργής μπορεί να οδηγήσει σε επιθετικότητα, καταστολή άλλων συναισθημάτων όπως φόβο ή ντροπή, πόνο….. Η επίλυση προβλημάτων απαιτεί επίγνωση όλων των συναισθημάτων μας. Αυτή η υπερβολική εστίαση στις σύγχρονες κοινωνίες στα θετικά συναισθήματα μόνο και η δυσλειτουργική ιδέα των «αρνητικών συναισθημάτων», την οποία η McLaren αναφέρει ως προκατάληψη τοξικής θετικότητας (toxic positivity bias) δεν μας εξυπηρετεί, αλλά είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να διατηρηθεί ο κοινωνικός έλεγχος και να αποτρέψουμε τους ανθρώπους από το να διαταράξουν το status quo (κατεστημένο) αποθαρρύνοντας την διαμαρτυρία ή την απαίτηση κοινωνικών αλλαγών».

Γ. Insiders and outsiders / Το ζευγάρι και το εξωτερικό περιβάλλον (Οι μέσα και οι έξω).

Τέλος, μερικές ιδέες από ένα χρήσιμο βιβλίο, ειδικά, για νέους γονείς, που διαβάζω αυτήν τη στιγμή: Baby Bomb by Kara Hoppe MFT και Stan Tatkin, PhyD.

Ένα βασικό σημείο που διερευνάται στο βιβλίο είναι η λήψη αποφάσεων από τους γονείς από την οπτική γωνία του ζευγαριού και του εξωτερικού περιβάλλοντος (των μέσα και των έξω). Υποστηρίζουν ότι οι γονείς πρέπει να είναι μια εσωτερική ομάδα σε όλη τους τη δόξα ως συγκυβερνήτες του οικογενειακού τους πλοίου και ότι όλοι οι άλλοι είναι οι έξω. Και ότι το να βάζεις το ζευγάρι πρώτο είναι σαν να δημιουργείς ένα αόρατο πεδίο δύναμης γύρω από τους δύο, το οποίο δίνει ασφάλεια και δύναμη και μια διαρκώς παρούσα αίσθηση αγάπης. Στη συνέχεια, από αυτό το ασφαλές και προστατευμένο μέρος, το ζευγάρι μπορεί να προσεγγίσει και να ενσωματώσει άλλους (τους έξω) με όποιον τρόπο επιλέξει. Οι συγγραφείς τονίζουν τη σημασία να μπορεί το ζευγάρι να διασφαλίζει ότι οι ξένοι δεν θα παραβιάζουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων χωρίς να υποστηρίζουν ότι οι ξένοι / το εξωτερικό περιβάλλον δεν παίζει σημαντικούς ρόλους. Το κλειδί είναι το ζευγάρι / οι γονείς να διατηρήσουν την ιδιότητα του εσωτερικού κύκλου, επιτρέποντας παράλληλα την υποστήριξη από τους έξω. Πιστεύουν επίσης ότι είναι σημαντικό να συζητιούνται τυχόν ανησυχίες για ανθρώπους από τον εξωτερικό κύκλο που θα μπορούσαν να δυσκολέψουν το ζευγάρι στη λήψη αποφάσεων. Γράφουν: «Σκεφτείτε πόσο εύκολα μπορείτε να επηρεαστείτε από ειδικούς ή τους γονείς σας όταν πρόκειται για συγκεκριμένες γονικές αποφάσεις. Όσο περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να συλλέξετε για το πώς εσείς και ο / η σύντροφός σας θα διαχειριστείτε την επιρροή των ξένων / του εξωτερικού σας περιβάλλοντος, τόσο το καλύτερο… ..ιδίως, οι νέοι γονείς χρειάζονται ένα ολόκληρο υποστηρικτικό προσωπικό από ειδικούς, γιατρούς, άλλους γονείς, φίλους, οικογένεια, διαδικτυακές αναρτήσεις και ούτω καθεξής για τις απαραίτητες πληροφορίες. Δεν έχετε ξαναγίνει γονείς και το παιδί σας συνεχώς αλλάζει και μεγαλώνει……. Δεν είναι απαραίτητο να επανεφεύρετε τον τροχό, αλλά είναι απαραίτητο να αποφασίζετε από κοινού με ποιον τροχό θα περιστρεφόσαστε …… Ως συγκυβερνήτες του πλοίου σας με ασφαλή βάση, μπορείτε να ειδοποιείτε ο ένας τον άλλον για την κάθε απόφαση που καλείστε να πάρετε καθώς αυτή προκύπτει και να αποφασίζετε μαζί.  Χρησιμοποιήστε την έννοια του εσωτερικού και εξωτερικού κύκλου για να ενισχύσετε την ομάδα σας και να ορίσετε το ρόλο της διευρυμένης ομάδας σας (Use the concept of insiders and outsiders to strengthen your team and to clarify the role of your extended team).

Περισσότερες ιδέες στην επόμενη ανάρτηση