Κύματα, τέχνη, ελευθερία λόγου, θάρρος και στερεότυπα        Η μετάφραση έχει ολοκληρωθεί

«Οι σέρφερ, επειδή είναι εκτεθειμένοι στην άγρια ​​φύση, έχουν κάτι που το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας έχει χάσει. Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας είναι εντελώς αποκομμένο από την άγρια ​​φύση, εντελώς αποκομμένο από τον φυσικό κόσμο στον οποίο ζει….. Στην εποχή που ζούμε όπου έχουμε τόσο διαιρεμένες  κοινωνίες, ποιοι είναι πιο προετοιμασμένοι και πιο παγκοσμιοποιημένοι και πιο ενσωματωμένοι στον φυσικό κόσμο και την παγκόσμια κοινότητα από τους σέρφερ;». Drew Kampion

«Θάρρος δεν σημαίνει ότι δεν φοβάσαι. Θάρρος σημαίνει ότι δεν αφήνεις τον φόβο να σε σταματήσει. Θάρρος, θυσία, αποφασιστικότητα, δέσμευση, αντοχή, καρδιά / κουράγιο, ταλέντο, κότσια. Από αυτό είναι φτιαγμένα τα μικρά κορίτσια: ας πάει στο καλό το από ζάχαρη και μπαχαρικά**» (αναφέρεται σε παραδοσιακό παιδικό ποίημα  που λέει ότι τα κοριτσάκια είναι φτιαγμένα από ζάχαρη και μπαχαρικά) Bethany Hamilton

«Έχετε υπόψη ότι η θλίψη δεν διαλύεται απλώς. Θα παρατηρήσετε πώς η θλίψη αναδύεται κατά κύματα και σταδιακά, με αυξανόμενη συμπόνια, γεννιέται περισσότερος χώρος γύρω της. Ας πάρει το χρόνο της. Η καρδιά ανοίγει στον καιρό της / στην δική της εποχή, και σιγά-σιγά, κενά νέας ζωής – εισχωρούν στα σύννεφα της βροχής – εμφανίζονται. Το σώμα χαλαρώνει και εμφανίζονται πιο ελεύθερες αναπνοές. Αυτός είναι ένας φυσικός κύκλος που μπορεί κανείς να εμπιστευτεί: πώς η ζωή —και η καρδιά— ανανεώνονται. Όπως η άνοιξη μετά το χειμώνα, συμβαίνει πάντα». Jack Kornfield

 «Είμαι άνθρωπος δημοκρατικός και πιστεύω στην ελευθερία του λόγου. Ο καθένας μπορεί να εκφραστεί όπως θέλει. Απόψεις και απόψεις. Απλά, είναι πολύ θλιβερό να υπάρχει τόσος φθόνος και κακία. Τελικά, διαπιστώνω για άλλη μία φορά ότι ο καθένας «βλέπει» αυτό που έχει μέσα του.» Άλκηστης Πρωτοψάλτη

Σήμερα θα μοιραστώ μερικά από τα σχέδια που έκανα ενώ δούλευα έναν νέο πίνακα. H ζωγραφική με πινέλα απαιτεί περισσότερο χρόνο, αλλά συνήθως υπάρχουν περισσότερες ιδέες για ζωγραφιές από όσες θα μπορούσα να ζωγραφίσω ποτέ. Έτσι, το σχέδιο, που είναι μια πιο γρήγορη διαδικασία, μου επιτρέπει να αποτυπώσω περισσότερες ιδέες. Αυτά τα σχέδια αντικατοπτρίζουν μερικές καλοκαιρινές σκέψεις στην παραλία και στη θάλασσα, καθώς και την ενασχόλησή μου με υλικό σχετικό με την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, που, αν πραγματικά το σκεφτεί κανείς, είναι τα δύο θεμελιώδη δικαιώματα που επηρεάζουν κάθε άλλο ανθρώπινο δικαίωμα, κι επίσης, κάθε τομέα της ζωής μας από την κούνια μέχρι το τέλος. Επιπλέον, αυτά τα δικαιώματα προστατεύουν και βοηθούν στην οικοδόμηση πιο ανοιχτών δημοκρατικών κοινωνιών αντί για πιο σκοτεινά αυταρχικά καθεστώτα.

Σε σχέση με την ελευθερία του λόγου και το δικαίωμα ελεύθερης καλλιτεχνικής έκφρασης, ο Kenan Malik, αρθρογράφος και συγγραφέας του Observer, γράφει: «Σε μια πλουραλιστική κοινωνία η ελευθερία του λόγου καθίσταται ιδιαίτερα σημαντική. Σε τέτοιες κοινωνίες, είναι αναπόφευκτο και, μερικές φορές, σημαντικό οι άνθρωποι να προσβάλλουν τις ευαισθησίες των άλλων. Είναι αναπόφευκτο, γιατί εκεί όπου οι διαφορετικές πεποιθήσεις είναι βαθιά ριζωμένες, οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες». Χωρίς την ελευθερία του λόγου τίποτα δεν θα μπορούσε να αμφισβητηθεί και δεν θα σημειωνόταν πρόοδος. Παρόλο που όλοι γνωρίζουμε αυτή την αλήθεια, οι άνθρωποι που επικρίνουν ή αμφισβητούν κάθε είδους status quo (κατεστημένου) ή απλά μιλούν για δυσάρεστες αλήθειες έχουν υποστεί διώξεις σε βάθος χρόνου, αλλά χωρίς να μιλάμε και να διαφωνούμε δεν θα υπήρχε κίνηση προς τα εμπρός σε κανέναν τομέα της ζωής μας ή κλάδο της επιστήμης. Για τις γυναίκες, το να μιλάνε για δυσάρεστες αλήθειες ή να επιθυμούν ελευθερία έκφρασης και ίση μεταχείριση συχνά έχει αποδειχτεί ένα επικίνδυνο ταξίδι. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη, η Nan Sloane, συγγραφέας, εκπαιδεύτρια και ομιλήτρια που η δουλειά της εστιάζει στον ρόλο των γυναικών στον δημόσιο χώρο, ιδιαίτερα στην πολιτική στη Βρετανία, μίλησε για το νέο της βιβλίο που επικεντρώνεται στους αγώνες και τις σοβαρές διώξεις [συμπεριλαμβανομένης της φυλάκιση γυναικών και των μωρών τους σε φρικτές συνθήκες] που υπέφεραν οι γυναίκες που αγωνίστηκαν για την ελευθερία του λόγου και την ελευθερία των πεποιθήσεων στη Βρετανία τον 19ο αιώνα πριν από τον αγώνα που έδωσαν οι σουφραζέτες για πολιτικά δικαιώματα.

Ξεκίνησα επίσης να διαβάζω ένα κάπως καλοκαιρινό βιβλίο για τις γυναίκες σέρφερ με τον τίτλο Γυναίκες πάνω στα Κύματα / Women on Waves από τον Jim Kempton. Εκεί που μένω φυσάει συχνά, αλλά δεν έχουμε γιγάντια απειλητικά κύματα όπως λόγου χάρη στη Χαβάη ή σε άλλα μέρη του πλανήτη, που προκαλούν πρωτόγονους φόβους και δέος τόσο για τη δύναμη της φύσης όσο και για τους γενναίους και ταλαντούχους άνθρωπου που πετούν και χορεύουν πάνω στο νερό. Στην Ελλάδα συνάντησα μεγάλα κύματα στα Μάταλα, στην Κρήτη στα είκοσί μου. Παρόλο που φοβόμουν έμπαινα στη θάλασσα. Πολύ αμφιβάλλω αν θα κολυμπούσα σε τέτοια ταραχώδη νερά τώρα. Η περιοχή έχει πολλά σπήλαια λαξευμένα σε απαλή λευκή πέτρα πριν από χιλιάδες χρόνια. Υπάρχουν επίσης αρκετές σπηλιές κάτω από το νερό. Θεωρούνταν τάφοι της Ρωμαϊκής και Χριστιανικής Περιόδου και πολλές από αυτές έχουν δωμάτια, σκαλοπάτια, κρεβάτια ή παράθυρα που υποδηλώνει ότι τα σπήλαια χρησιμοποιούνταν ως καταλύματα στην προϊστορική εποχή. Στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 παρείχαν καταφύγιο στους χίπις.

Ο Τζακ Λόντον περιγράφει όμορφα αυτά τα γιγάντια κύματα και τους σέρφερ: «Εκεί που την προηγούμενη στιγμή ήταν μόνο η μεγάλη ερημιά και ο ακατανίκητος βρυχηθμός, τώρα βρίσκεται ένας άντρας / άνθρωπος,  όρθιος, γεμάτος ανάστημα, που δεν αγωνίζεται ξέφρενα μέσα σε αυτή την άγρια ​​κίνηση, δεν είναι θαμμένος, συντριμμένος και χτυπημένος. από εκείνα τα πανίσχυρα τέρατα, αλλά στέκεται πάνω από όλα, ήρεμος και υπέροχος, τοποθετημένος στη ζαλισμένη κορυφή, τα πόδια του θαμμένα στον αφρό που αναδεύεται, ο καπνός από αλάτι ανεβαίνει μέχρι τα γόνατά του, κι όλος ο υπόλοιπος στον ελεύθερο αέρα και το φως του ήλιου που αναβοσβήνει, και πετάει στον αέρα, πετά προς τα εμπρός, πετάει τόσο γρήγορα όσο και το κύμα πάνω στο οποίο στέκεται. Είναι ένας Ερμής — ένας ηλιοκαμένος Ερμής. Οι φτέρνες του είναι φτερωτές και μέσα τους βρίσκεται η ταχύτητα της θάλασσας».

Το βιβλίο Γυναίκες πάνω στα Κύματα εστιάζει στις γυναίκες σέρφερ, τα σπουδαία τους επιτεύγματα, τους αγώνες και το εκπληκτικό τους σθένος. Απλώς ρίχνοντας μια ματιά στο βιβλίο διαβάζει κανείς για εκπληκτικά κατορθώματα, απίστευτη αποφασιστικότητα και αγάπη για το σερφ, μάχες με αντιξοότητες, αλτρουισμό, ακτιβισμό, και καλά έργα για την υποστήριξη νεαρών κοριτσιών σέρφερ και άλλων σκοπών. Ένα παράδειγμα είναι το παιδί θαύμα του σέρφ από τη Χαβάη, η Bethany Hamilton, η οποία αφού έχασε το χέρι της σε επίθεση καρχαρία το 2003, επούλωσε θαρραλέα και σε λιγότερο από ένα μήνα μετά τη δοκιμασία της επέστρεψε στο κορυφαίο ανταγωνιστικό σέρφινγκ και αντιμετώπισε ένα κύμα σαράντα ποδιών. Κέρδισε διαγωνισμούς και το Εθνικό Πρωτάθλημα του 2005. Μετά την εμπειρία της άρχισε να δίνει ομιλίες εμψύχωσης και έγραψε οκτώ βιβλία. Ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της έχει εμπνεύσει ακόμη περισσότερα νεαρά κορίτσια. Συνέχισε να κάνει σερφ και το 2013 παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Η Bethany Hamilton δεν είναι η μόνη σέρφερ που αναφέρεται στο βιβλίο που θριάμβευσε μετά από τραγωδία. Μια άλλη σέρφερ, η Κάρμεν Λόπεζ, μια τυφλή Αυστριακή σέρφερ από την Ισπανία, έθεσε επίσης ένα υποδειγματικό πρότυπο επιτυχίας στα κύματα και στη ζωή. Στα είκοσι ένα της, έγινε η πρώτη τυφλή σέρφερ που αγωνίστηκε. Από ιστορία σε ιστορία βλέπουμε από τι είναι φτιαγμένες οι γυναίκες και οι άνθρωποι γενικότερα και τι μπορούν να επιτύχουν όταν αφιερώνουν την προσπάθειά τους σε πράγματα που αγαπούν να κάνουν και να είναι, με την υποστήριξη της κοινότητας.

Θα τελειώσω αυτό το μέρος με ένα σύντομο απόσπασμα από το βιβλίο «Η Cunningham συνέχισε να καταγράφει το κίνημα των γυναικών των μεγάλων κυμάτων. Έμοιαζε να καταλαβαίνει ότι αδράχνει την πρόκληση και την αμεσότητα – το μήνυμα ζωής άδραξε την μέρα– σαν να αντιπροσώπευε τη γυναικεία ιδιότητα σε όλο της το παγκόσμιο μεγαλείο. «Η επιβίωση είναι μέρος αυτού που κάνω», είπε. «Για μένα αυτό είναι σαν μια αφύπνιση: ότι έχω μόνο μια ευκαιρία στη ζωή και θα πάω εκεί έξω πιο αποφασισμένη από ποτέ».

Επίσης, ως συνέχεια των θεμάτων που ανέλυσα στην προηγούμενη ανάρτησή μου, μοιράζομαι έναν σύνδεσμο: https://toddkashdan.substack.com/p/is-the-self-help-industry-for-black?utm_source=substack&utm_medium =email&utm_content=share, ενός άρθρου του Δρ. Todd Kashdan, στο οποίο συζητά τα στερεότυπα σε σχέση με την ευαλωτότητα και το θάρρος που έχουν μελετηθεί από την Brene Brown και άλλους. Δυστυχώς, όλοι κατασκευάζουμε πεποιθήσεις και σχηματίζουμε απόψεις στηριζόμενοι  στις πρώτες εντυπώσεις, σε λίγες πληροφορίες ή σε διαθέσιμα στερεότυπα στην κοινωνία. Εν μέρει το κάνουμε αυτό γιατί ο εγκέφαλός μας διευκολύνει τη διαδικασία της κατηγοριοποίησης προκειμένου να εξοικονομεί ενέργεια και χρόνο. Μερικές φορές τα στερεότυπα μπορεί να είναι ακίνδυνα ή μπορεί να βασίζονται σε κάποια γενική ομαδική τάση, αλλά συχνά μπορούν να οδηγήσουν σε μια ποικιλία – ισμών. Ο Kashdan γράφει: «Κανείς από εμάς δεν έχει ανοσία στην κατασκευή πεποιθήσεων για άλλα άτομα που βασίζονται σε μια «λεπτή φέτα» πληροφοριών. Ξεκινά με υποθέσεις για ομάδες που βασίζονται σε μια μικρή ποσότητα πληροφοριών που στη συνέχεια αναθέτουμε σε άτομα που ανήκουν σε αυτήν την ομάδα». Λέει ότι συχνά κάνουμε υποθέσεις για τα ενδιαφέροντα, το στυλ ή τις αξίες των ανθρώπων, αντί για αμφιλεγόμενα αμετάβλητα χαρακτηριστικά όπως το φύλο, τη «φυλή» και την ηλικία, και πιστεύουμε ότι αυτές οι προκαταλήψεις είναι αβλαβείς. ένα χιουμοριστικό τροπάριο, αλλά όταν κάνουμε υποθέσεις για ένα άτομο με βάση αυτό που είναι ορατό μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, η κατασκευή των στερεοτύπων μας μοιάζει με σεξισμό, ρατσισμό ή προκαταλήψεις σχετικά με την ηλικία.»  Ο Kashdan αναφέρεται στην έρευνα και προτείνει ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε καμία φυλετική ομάδα ως ένα σύνολο εναλλάξιμων ατόμων και είναι λογικό να επιτρέπεται η ποικιλομορφία εντός (όχι μόνο μεταξύ) των δημογραφικών ομάδων. Γράφει: «Ένα από τα αγαπημένα μου αξιώματα της πολιτισμικής ψυχολογίας είναι ότι υπάρχει μεγαλύτερη μεταβλητότητα μέσα σε μια ομάδα παρά μεταξύ των ομάδων, αλλά το αγνοούμε αυτό λόγω της επιθυμίας μας για απλότητα».

Θα τελειώσω αυτήν την ανάρτηση κοινοποιώντας έναν διαλογισμό για τη θλίψη / το πένθος – το θέμα μιας πρόσφατης ανάρτησης στη διεύθυνση: https://jackkornfield.com/meditation-grief/  από τον Jack Kornfield, Ph.D, έναν παγκοσμίου φήμης ψυχολόγο, συγγραφέα και δάσκαλο. Είναι ένας από τους βασικούς δασκάλους που εισήγαγαν τη βουδιστική πρακτική ενσυνειδητότητας στη Δύση.

Και ένα σύντομο βίντεο στη διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=pktDqFy5IcE στο οποίο ο David Attenborough [Άγγλος ραδιοτηλεοπτικός παραγωγός, βιολόγος, φυσικός ιστορικός και συγγραφέας. Η φιλμογραφία του ως συγγραφέας, παρουσιαστής και αφηγητής διήρκεσε οκτώ δεκαετίες] μας εξηγεί Το Δέντρο της Ζωής / The Tree of Life