‘Artwork can be an expression of several types of memories as it engages multiple cognitive and perceptual neural pathways processes’.
Robin Vance and Kara Wahlin in Art Therapy and Clinical Neuroscience, Jessica Kingsley Publishers, (2008-10-15), Kindle Edition
Connecting through art and memory
‘Let the red line become life, oxygen, freedom and joy
Let the memories become anger, indignation and justice’
(Tonya Kyriazis-Alexandri)
Αποσπάσματα από βιβλία και θραύσματα από μνήμες και εικόνες
Καλοκαιρινές αναγνώσεις
1) Παλίρροια στην Tucson (Barbara Kingsolver)
‘Το θέλω είναι ένα πράγμα που ξετυλίγεται σαν απρόσκλητος μύκητας, που εξαπλώνεται, ασταμάτητα, γεμίζοντας τον ουρανό. Αλλά οι ανάγκες, από τη μια μέρα στην άλλη, είναι αρκετά μικρές για να χωρέσουν σε ένα κουβά, με αρκετό χώρο για να κουδουνίζουν σαν το brittlebush* στον ξηρό άνεμο (*φυτό του Μεξικό και των Ηνωμένων Πολιτειών). Για τον καθένα από εμάς- είτε έχουμε τρίχωμα, είτε φτερά, είτε δέρμα – ολόκληρη η γη ισορροπεί σε ένα επισφαλή σημείο της δικής μας επιβίωσης. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, κρατώ κατά νου την ανάγκη να φροντίζω για πράγματα πέρα από τον εαυτό μου: την ποίηση, την ανθρωπότητα, την ανθρώπινη χάρη. Σε άλλες εποχές, μου φαίνεται δύσκολο να επιβιώσω και να είμαι χαρούμενη μόνο γι ‘αυτό, η κατάσταση της σκέψης μου έχει αυτήν την απλή γεύση: επιτρέψτε μου να είμαι ένα καλό ζώο σήμερα. Έχω περάσει ολόκληρους μήνες, ακόμη και χρόνια, με την εν λόγω γεύση στο στόμα μου, και έχω ανακαλύψει ότι εξυπηρετεί. Φαίνεται, όμως, ότι το πέρασμα από το ωμό, πράσινο πάθος για επιβίωση έως την ψύχραιμη, σκεπτόμενη κατάσταση της ανθρώπινης χάρης είναι μεγάλο για να το διασχίσει κανείς’.
‘Κάθε ένας από εμάς καλείται, πιθανώς πολλές φορές, να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Μια τρομακτική διάγνωση, ένας γάμος, μια μετακόμιση, η απώλεια εργασίας ή ενός άκρου ή ενός αγαπημένου προσώπου, μια αποφοίτηση, φέρνοντας ένα νέο μωρό στο σπίτι: είναι αδύνατο να σκεφτεί αρχικά κανείς πώς όλα αυτά θα είναι δυνατόν. Τελικά, αυτό που τα κινεί όλα εμπρός είναι η υπόγεια άμπωτη και ροή του να είναι κανείς ζωντανός ανάμεσα στους ζωντανούς. Στις δικές μου χειρότερες εποχές, έχω επιστρέψει από τον άχρωμο κόσμο της απελπισίας αναγκάζοντας τον εαυτό μου να παρατηρήσει επίμονα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ένα μόνο ένδοξο πράγμα: μια φλόγα κόκκινου γερανιού έξω από το παράθυρο του υπνοδωματίου μου. Και μετά κάτι άλλο: την κόρη μου με ένα κίτρινο φόρεμα ………. Όπως ένα θύμα εγκεφαλικού επεισοδίου επανεκπαιδεύει νέα τμήματα του εγκεφάλου για να ανακτήσει χαμένες δεξιότητες, έχω διδάξει τον εαυτό μου την χαρά, ξανά και ξανά. Δεν είναι τόσο δύσκολο στη συνέχεια να διασχίσουμε το χάσμα από την επιβίωση στην ποίηση. Κρατιόμαστε γερά από τα παλιά πάθη της αντοχής που κουμπώνουν και τρίζουν κάτω από εμάς, αλληλοπλέκονται γερά ως μια γερή ξύλινη βάρκα για να μας μεταφέρουν προς τα εμπρός. Και παρακάτω πλέουμε ολοταχώς, ετοιμοπόλεμοι και τσακισμένοι και παράλογα αποφασισμένοι, αποφασισμένοι παρ ‘όλα αυτά να ζήσουμε καλά σε μια νέα ακτή. Το να έχουμε ελπίδα, το να αγκαλιάζουμε την μια δυνατότητα μετά την άλλη – αυτό είναι σίγουρα το βασικό ένστικτο’.
Touchstone Anthology of Contemporary Creative Nonfiction: Work from 1970 to the Present (2007-12-11/ Kindle Edition)
2) Η συμβίωση μας με τη Φύση (Wendell Berry)
Με άλλα λόγια, μπορούμε να είμαστε πιστοί στην φύση μόνο αν είμαστε πιστοί στην ανθρώπινη φύση, (πιστοί) στη ζωική μας φύση καθώς και στα πολιτισμικά πρότυπα και τους περιορισμούς που δεν μας επιτρέπουνε να ενεργούμε σαν ζώα. Όταν οι άνθρωποι δρουν σαν τα ζώα, γίνονται τα πιο επικίνδυνα ζώα για τον εαυτό τους και τους άλλους ανθρώπους, και αυτό οφείλεται σε μια άλλη κρίσιμη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους και τα ζώα: ενώ τα ζώα συνήθως περιορίζονται από τα όρια των φυσικών ορέξεων, οι άνθρωποι έχουν πνευματικές ορέξεις που μπορεί να είναι πολύ πιο χυδαίες και μεγάλες από τις φυσικές ορέξεις. Μόνο οι άνθρωποι σπαταλούν και αποθησαυρίζουν, δολοφονούν και λεηλατούν, λόγω ιδεών.
Touchstone Anthology of Contemporary Creative Nonfiction: Work from 1970 to the Present (2007-12-11/ Kindle Edition)
3) Fight! Rabbit! Fight! (Laurie Matthew)
‘Η τελετουργική και οργανωμένη κακοποίηση συχνά περιλαμβάνει πολλαπλούς δράστες και των δύο φύλων, ακραία βία, χειραγώγηση του νου, συστηματικά βασανιστήρια και σε πολλές περιπτώσεις ένα συστηματικό σύστημα πεποιθήσεων, που μερικές φορές περιγράφεται ως θρησκεία. Είναι εξαιρετικά οργανωμένη και από αναγκαιότητα μυστική. Συχνά συνδέεται με άλλα σοβαρά εγκλήματα όπως αυτά της παιδικής πορνογραφίας, παιδικής πορνείας, βιομηχανίας των ναρκωτικών και της εμπορίας γυναικών και παιδιών για να αναφέρουμε μόνο μερικά’ (Laurie Matthew, 2004)
Το 2004η Laurie Matthew είχε ήδη δουλέψει με επιζώντες αυτού του είδους της ακραίας κακοποίησης για πάνω από 20 χρόνια. Οι σύντομες ιστορίες της που αφορούν αυτού του είδους της κακοποίησης μοιάζουν με παραμύθια του Αισώπου. Οι χαρακτήρες των ζώων της διευκολύνουν την κατανόηση και κάνουν την ανάγνωση των ιστοριών ευκολότερη, δεδομένου ότι η κακοποίηση, και ειδικότερα, η οργανωμένη ακραία κακοποίηση δεν είναι ποτέ ένα ευκολόπεπτο θέμα.
Παρακάτω παρουσιάζονται σύντομα αποσπάσματα από μία από τις ιστορίες του βιβλίου Fight! Rabbit! Fight!
‘Αν και φοβόταν η Rabbit σκεφτόταν. Αν και έτρεμε η Rabbit σχεδίαζε. Αν και υπέφερε η Rabbit οργάνωνε. Έπρεπε να ξεφύγει για τα καλά. Ή θα έπρεπε να πεθάνει. Δεν υπήρχαν άλλες επιλογές. Σχεδίαζε προσεχτικά’.
‘Όταν ο χρόνος ήταν σωστός. Όταν τα σχέδια είχαν προετοιμαστεί. Όταν όλα είχαν οργανωθεί – και η Rabbit μπορούσε να οργανώνει καλά. Είχε διδαχτεί καλά, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, η Rabbit άναψε τη δική της σπίθα’.
‘Η Rabbit δυνάμωσε τις φλόγες της φωτιάς κι ενθάρρυνε τη ζωή της φωτιάς. Η φωτιά εξελίχθηκε σε πυρκαγιά. Η Rabbit ένιωσε περήφανη για την πυρκαγιά. Έθρεψε και φρόντισε τις φλόγες. Οι φλόγες έγιναν μια πύρινη κόλαση. Η Rabbit ένιωσε τη δύναμή της. Μπορούσε να δημιουργήσει, αλλά δεν μπορούσαν πλέον να της κλέψουν τις δημιουργίες της. Μπορούσε επίσης να καταστρέψει και να καθαρίσει με τη φωτιά. Η Rabbit εγκατέλειψε την κόλαση της. Έτρεξε προς την ελευθερία. Αυτή τη φορά είχε ένα σχέδιο’.
(Fight! Rabbit! Fight! – Laurie Matthew, 2004)
