Metaphor and poetry
The house has served as a metaphor for all sorts of things. It has been used to describe the mind, brain and body, among other things.
(The house image is from a series of conceptual-art sculptures by artist Michael Jantzen)
Objects like bags, suitcases and luggage have also often been used as symbols and containers for many ideas and experiences. A professor I once had described denial as: our packing our bags and permanently checking in a hotel. Luggage also conjures concepts of travel and departure, but also of revealing and understanding, as in unpacking an experience or an idea. In this last poem written by the Greek poet Yiannis Ritsos to his wife, a year before he died, the preparation of suitcases seem to be a metaphor for his last journey.
Το τελευταίο καλοκαίρι (Γιάννης Ρίτσος / Καρλόβασι, 1989)
Αποχαιρετιστήρια χρώματα των δειλινών.
Καιρός να ετοιμάσεις / τις τρεις βαλίτσες
— τα βιβλία, τα χαρτιά, τα πουκάμισα —
και μην ξεχάσεις εκείνο το ρόδινο φόρεμα
που τόσο σου πήγαινε
παρ’ ότι το χειμώνα δε θα το φορέσεις.
Εγώ, τις λίγες μέρες που μας μένουν ακόμη,
θα ξανακοιτάξω τούς στίχους που έγραψα Ιούλιο κι Αύγουστο
αν και φοβάμαι πως τίποτα δεν πρόσθεσα,
μάλλον πως έχω αφαιρέσει πολλά,
καθώς ανάμεσα τους διαφαίνεται
η σκοτεινή υποψία πως αυτό το καλοκαίρι
με τα τζιτζίκια του, τα δέντρα του, τη θάλασσά του,
με τα σφυρίγματα των πλοίων του στα ένδοξα λιογέρματα,
με τις βαρκάδες του στο φεγγαρόφωτο
κάτω απ’ τα μπαλκονάκια
και με την υποκριτική ευσπλαχνία του, θα ‘ναι το τελευταίο.
(The photo shows a project of Public Art San Antonio. It is a 16-foot wheel of vintage luggage)
A bilingual post